مقاله ارزیابی تنوع ژنتیکی رازیانه های ایران با نشانگر ISSR تحت فایل ورد (word) دارای 5 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی تنوع ژنتیکی رازیانه های ایران با نشانگر ISSR تحت فایل ورد (word) کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی تنوع ژنتیکی رازیانه های ایران با نشانگر ISSR تحت فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی تنوع ژنتیکی رازیانه های ایران با نشانگر ISSR تحت فایل ورد (word) :

سال انتشار: 1391

محل انتشار: دوازدهمین کنگره ژنتیک ایران

تعداد صفحات: 5

نویسنده(ها):

کیوان بهمنی – دانشگاه تهران، پردیس ابوریحان، گروه علوم زراعی و اصلاح نباتات
علی ایزدی دربندی – دانشگاه تهران، پردیس ابوریحان، گروه علوم زراعی و اصلاح نباتات

چکیده:

رازیانه از زمان های بسیار دور توسط کشاورزان در مناطق مختلف ایران کاشت شده است و این مناطق به طور قابل ملاحظه ای از لحاظ اقلیمی متفاوت بودند. در این مطالعه 25 ژنوتیپ رازیانه از سراسر ایران جمع آوری شد و تنوع ژنتیکی آنها با 7 نشانگر ISSR بررسی شد. توسط این نشانگرها تعداد 995 قطعه DNA چند شکل تولید شد. بیشترین فاصله ژنتیکی بین ژنوتیپ های فزوه و مغان و کمترین بین چاهستان و حاجی آباد مشاهده شد. گروه بندی این ژنوتیپ ها بر اساس اطلاعات آغازگرهای ISSR و با روش UPGMA انجام شد و ژنوتیپ ها را به 10 گروه تقسیم کرد. گروه بندی رابطه میان تنوع ژنتیکی و توزیع جغرافیایی و یا تشابهات اقلیمی را نشان داد به طوری که ژنوتیپ های با منشاء های نزدیک به هم (مانند گیوی و خلخال از یک استان) و یا با اقلیم های مشابه (مانند چاهستان، حاجی آباد و خاش با اقلیم گرم و خشک) در یک گروه قرار گرفتند. این بررسی نشان داد رازیانه های ایران دارای تنوع ژنتیکی بالایی هستند ونشانگر ISSR به خوبی ژنوتیپ های رازیانه را بر اساس توزیع جغرافیایی و تشابهات اقلیمی از هم تفکیک کرده است. آگاهی از این تنوع ژنتیکی اصلاحگران را در برنامه های اصلاحی، تکاملی و طبقه بندی کمک می کند. از لحاظ برنامه های حفاظت گونه ای و حفظ ذخایر ژنتیکی توصیه می شود که حداقل یک برنامه حفاظتی برای ژنوتیپ های مناطق نزدیک به هم و یا با اقلیم های مشابه در نظر گرفته شود.