مقاله در مورد ترجمه جاوا تحت فایل ورد (word) دارای 17 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد ترجمه جاوا تحت فایل ورد (word) کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد ترجمه جاوا تحت فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد ترجمه جاوا تحت فایل ورد (word) :

ترجمه جاوا

Chapter 5

ایجاد و طبقه‌بندی‌ها
در پایان این فصل شما قادر خواهید بود که ;
1-درک مشخصات کامل برنامه نویس موضوعی – تطبیقی
2-دانستن زمان به کارگیری متغیرها و روشهای عمومی و خصوصی به طور اختصاصی
3-ایجاد کلاسهای شخصی
4-معرفی موضوعات کلاسهای شخصی
5-نگارش روشهایی که ارزشها را باز می گرداند و ارزش‌های داده را تائید می کند .
به هر حال هر کدام از اپلت هایی که ایجاد کرده اید در طبقه واحدی قرار می گیرند . همان طور که به ساختار applet توابع بیشتری می افزائید حجم برنامه زیاد شده و کنترل آن دشوار می گردد . روش مناسب برای توسعه برنامه تقسیم عملکرد مابه موضوعات کوچک می باشد ، که هر کدام از آنها مسئول وظیفه‌ای خاص می باشد .
در این بخش خواهیم آموخت applet های قبلی را جدا کرده ، تفکیک کرده و به هنگام پردازش کاربر در هر طبقه applet پردازش شود .

مروری بر برنامه نویسی موضوعی – تطبیقی
همان طور که شما در بخش 1 آموختید ، Java یک زبان تطبیقی – موضوعی است و این بدان معنی است که برنامه ای که شما می نویسید از نظر موضوع باید مطابقت داشته باشد . برخی از ویژگی های برنامه نویسی تطبیقی – موضوعی ، اختصار ،
میراث و چند شکلی می باشد .

اختصار به ترکیبی خواص و روشهایی در یک بخش واحد اتلاق می شود . قبل از برنامه نویسی تطبیقی – موضوعی ، برنامه های کامپیوتر اطلاعات داده را جدای از پردازش کنترل می کرد .
روش جدید با هر دو مشخصه و عملکرد هر موضوع سر و کار دارد که این حس را ایجاد می کند که ویژگیها و روشها در ارتباط متقابل با هم هستند . و اختصار این امکان را می دهد صورت کاملی از داده ها در باب یک موضوع بوسیله مخفی کردن از سایر موضوعات پنهان بماند . شما می توانید تصور کنید که یک موضوع همانند جعبه سیاهی است که وظیفه ای را انجام می دهد . تنها راه دستیابی به ویژگیها و روشهای یک موضوع به کارگیری ویژگیها و روشهای خاص مهیا شده به عنوان یک روش عمومی می باشد . هر موضوع اجزاء ، متغیرها و روشهایش را اداره می کند .

میراث :
با به کارگیری میراث شما می توانید کلاس موجود را بهینه سازید بدون اینکه اصل آن را تغییر دهد . بوسیله ایجاد کلاس جدید که برگرفته شده از سطح موجود است ، شما می توانید متغیرها و روشهایی را به سطح جدید اضافه یا تغییر دهید . در هر applet که شما ایجاد می کنید ، سطح applet موجود را بسط می دهید . سطح یا کلاس موجود به عنوان کلاس اصلی یا سوپرکلاس شناخته می شود . و کلاس بسط یافته زیرگروه نامیده می شود . البته هر کلاس جدید نیز می تواند برگرفته شده از زیرگروه باشد ، چرا که زیرگروه می تواند همچنین سرگروه نیز باشد . سلسله مراتب رابطه بین سوپرکلاس و زیرگروه می باشد .

applet هایی را که شما ایجاد کرده اید بر اساس میراث می باشد . کلاس applet اغلب در گروه بندی جاوا موجود می باشد . applet جدید شما به این کلاس اضافه می شود ، اما همچنین دارای ویژگیها و عملکرد کلاس پایدار می‌باشد . زمانی که شما متغیرها را در ابتدای کلاس معرفی می کنید ، شما ویژگیهاذی جدیدی را به کلاس اضافه می کنید . کلاس applet اغلب دارای یک روش داخلی است ، روش داخلی که شما برنامه های اجرائی را به جای روش داخلی در کلاس پایه می نویسید ، در پردازشی که درجه اول نامیده می شود . درجه اول بودن این است که چطور شما

روش موجود را تغییر می دهید : شما روش خود را با همان نام روش موجود می نویسید و روش ما روش موجود را تحت الشعاع قرار می دهد . شما می توانید به تأثیر پاک شدن یک روش با تحت الشعاع قرار دادن روشی که هیچ کدی ندارد دست یابید .

زمانی که یک متد بدون کد به زیرگروه تبدیل می شود هیچ اتفاقی نمی‌افتد. توجه : شما قبلاً روشهایی را برای حوادث در بخش 2 نوشته اید . شما مجبورید همه روشها را در ماوی لیتنر پاک کنید اما روشهای ناخواسته محتوی هیچ گونه دستوری نیستند .

پردازش و کلاسهای نهفته :
یک کلاس در جاوا تنها می تواند از یک سوپرکلاس برگرفته شده باشد . اگر شما برنامه‌ای در C++ دارید شما چند ارث را خواهید دید که امکان آن در جاوا وجود ندارد . البته جاوا دارای دو ویژگی دیگری است که می تواند به شما کمک کند زمانی که به مشخصه هایی برای بیش از یک کلاس نیاز دارید : پردازش و کلاس های نهفته.
پردازش همانند یک کلاس است ، که در مواجهه با گروهی از روشها می باشد. البته شما یابد همه روشها را در هر پردازش که شما نیاز دارید دور کنید و شما همواره از پردازش در برنامه نویسی استفاده می کنید :
پردازش Action . histener و پردازش Mouse listener . شما از صفحه کلید برای پردازش استفاده می کنید . زمانی که شما پردازشی را انجام می دهید ، شما کلاستان را که دارای روشهای خاص است ضمانت می کنید . سایر کلاسها که از کلاس شما استفاده می کنند می توانند اطمینان داشته باشند که روشها موجود می باشد در واقع همگردان جاوا این محدودیت ها و

پیامهای خطا را اجرا می کند اگر شما پردازش را انجام دهید و از کد برای هر روش استفاده نکنید .
اگرچه یک کلاس می تواند تنها دارای یک سوپرکلاس باشد ، که می تواند پردازش های متعددی را اجرا کند . شما می توانید پردازش خود را در همان حالت کلاسی که ایجاد کرده اید انجام دهید . شما صفحه یک کلاس نهفته کلاس است که در کلاس دیگری تعریف می شود . کلاس نهفته در جاوا معرفی می شود . کلاسهای نظری به طور نزدیکی در رابطه با پردازش می‌باشد . یک کلاس

نظری ، کلاسی است که تنها برای هدف ارث نوشته می‌شود . یک کلاس نظری شامل روشهایی است که شامل هیچ گونه گزاره ای نیست که روشهای نظری نامیده می شود . شما نمی توانید بلافاصله یک موضوع را از کلاس نظری بگیرید ، در عوض می توانید از یک کلاس نظری نشتق شوید . شما ممکن است از اهداف این امر تعجب کنید . زمانی که موضوعات متفاوت ویژگیهایی مشابهی داشته باشند ، شما می‌توانید سوپرکلاس و زیرگروه ایجاد کنید که از سوپرکلاس مشتق شوند . این امر این امکان را می دهد که برخی از روشها و متغیرهای مشابه کلاس در میان زیرگروهها باشند . نمونه ای از این شرایط اجزاء کلاس در جاوا می‌باشد . که یک کلاس نظری است . برچسب ، متن ، منطقه متن و نقطه زیرگروه اجزاء می باشد .

چندشکلی بودن :
ویژگی دیگر زبان oop چندشکلی بودن آن است . واژه چندشکلی بودن به معنی توانایی برای ایجاد شکل ها و فرم های متعدد می باشد . همان طور که در مورد oop به کار گرفته شده است ، چند شکلی بودن دلالت برنامهای روشهایی دارد که نامهای مشخص اما اجراهای متفاوتی دارند .
برای مثال : کلاسهای متعدد ممکن است دارای یک روش باشد . در هر نمونه آیتم موردنظر به طور کامل هماهنگ با این کلاس عمل می کند . همچنین ممکن است یک کلاس دارای روشهای متفاوت با یک نام باشد که جای بحث دارد . هر یک از روشهای نام‌گذاری شده وظیفه خود را در روش متفاوتی از سایرین انجام می دهد .
روشی که چندشکلی بودن اجرا می شود این است که نام روشی را به طور مشابه در سه گروه و زیرگروه داشته باشیم . برای مثال ، کلاس applet دارای یک روش داخلی است . زمانی که شما روش خود را می نویسید در زیرگروه روش شما روش سرگروه را تحت الشعاع قرار می دهد . هر کدام از روشها نامهای مشابهی دارند اما عملکردشان متفاوت است .

برای مثال ، برای چندشکلی بودن توجه کنید به اجزاء کلاس که برای برچسب و اجزاء متن یکی است . هر کدام از این کلاسها دارای روشهای خاص متن است و به طور خاص برای کلاس خاص عمل می کند . بنابراین همه موضوعات که نمونه ای از برچسب ، متن ، منطقه متن می باشد دارای روشی مشابه با عملکرد متفاوت می باشد .

موضوعات :
اگر برنامه های ما دارای موضوع منطبق می باشد که تنها انتخاب جاوا می‌باشد ، که برای گرفتن مزایا از ویژگیهایی oop نمی باشد . اصلی‌ترین تفکر در پی oop ایجاد آیتم های قابل مصرف مجدد می باشد که می تواند از هر پروژه ای که ممکن است مورد نیاز باشد چنین موضوعی ایجاد شود . یک موضوع چندی است که دارای ویژگیها و رفتارهاست . همه اجزایی که شما به کار می برید

موضوعات هستند . زمینه متن دارای یک ارزش است و عملکردهایی نظیر گرفتن متن ، تنظیم متن ، تنظیم پیش‌زمینه و تنظیم پس‌زمینه می باشد . دکمه دارای برچسب خاص است که نمایش دهنده بر روی آن است و دارای روشهایی نظیر گرفتن برچسب و تنظیم برچسب می‌باشد .
برای ایجاد اجزاء موضوع ، شما از صفحه کلید جدید با نوع موجود استفاده می کنید که کلاس نام دارد .
این جمله بیان کننده نمایش دهنده علامت کلاس می باشد . زمانی که شما مثالی را از یک کلاس بیان می کنید روش ساختاری کلاس اجراء می شود . در نمونه نمایش علامت ،‌زمانی که موضوع ایجاد می شود متن نمایش دارای برچسب خاص می شود . البته شما می توانید علامتهای بیشتری را بیان کنید ، هر کدام با نام خود و برچسب خاص خود می باشد . همچنین شما می توانید اعلام کنید که یک علامت بدون برچسب می باشد که بیان کننده نکته مهمی است : یک کلاس ممکن است دارای بیش از یک روش ساختاری باشد ، همان طور که قبلاً مشاهده کردید . اگر شما زمانی که علامت را ایجاد می کنید برچسبی ارائه کنید ، یک روش ساختاری عمل می کند ولی اگر این عمل را انجام ندهید روش ساختاری متفاوتی عمل می کند و این مفهوم به معنی اولدینگ می باشد .

موضوعات خود شما :
همان طور که شما از علامت کلاس و کلاس زمینه متن برای ایجاد موضوعات
چندگانه استفاده می کنید ، شما می توانید کلاس خود را خلقکنید و نمونه های متعددی را از کلاس شما بزنید . کلاس ویژگیهای موضوع به همراه متغیرها و عملکردهای موضوع را با روش ها توصیف می کند . در این بخش ما کلاس های خود را ایجاد خواهید کرد و موضوعاتی را از آن مثال خواهید زد .

بازتاب (بازخورد) :
1-به عبارت ساده ای نمونه را بیان کنید از :
الف-کپسول کردن (اختصار)
ب-میراث
2-واژه های زیر را تعریف کنید

الف-موضوع
ب-مثال
ج-میان مثال

ایجاد یک کلاس جدید :
طرح شما دارای کلاسهای متعددی است . شما فایل مجزایی را برای هر کلاس ایجاد می کنید و آن را با استفاده از نام کلاس و فامیل ضمیر از جاوا ذخیره می کنید . به عنوان مثال ، کلاس جدید Interset باید با نام java . Interest ذخیره شود . زمانی که این امر همگردانی می شود ، همگردان کد بایت را به عنوان Interest . java ذخیره می‌کند .
اگر شما از IDE استفاده می کنید ، IDE همه فاسلهای پرونده را کنترل می کند به طوری که یک کلاس می تواند بر دیگری رجوع کند . اگر شما از یک ادیتور و JDK استفاده می کنیم ، لازم است مطمئن باشید که همه فایلها در همان پرونده ذخیره شده است .

عمومی در مقابل خصوصی :
همان طور که شما با کلاسهای چندگانه شروع می کنید ، مقایسه دستیابی خصوصی و عمومی بسیار مهم می باشد . کلاسهای applet شما و ر وشهای داخل آن همگی عمومی هستند . چراکه شما تنها دارای یک کلاس هستید ، تمایزها دقیق نبوده است .
مفهوم کپسولی کردن را به یاد آوردید ، که همچنین به معنی مخفی کردن اطلاعات می باشد . یک کلاس با طرح خوب جزئیاتش را از سایر کلاسها تا حد امکان مخفی نگه می دارد . برای مثال ، زمانی که شما موضوع علامت کلاس را بیان می کنید ، شما نمی‌توانید به طور مستقیم به برچسب آن دست یابید ، بلکه شما می توانید از برچسب گرمتر شده و تنظیم شده استفاده کنید . علامت کلاس برچسب خاص را مخفی می‌کند اما اجازه دستیابی به آن را از طریق روشهای در دسترس یا تنظیم شده را می دهد . در علامت کلاس ، برچسب بیان کننده متغیر خصوصی است ، روشهای آماده برچسب و تنظیم آن بیان کننده روشهای عمومی است .

در یک کلاس شما می توانید متغیرهای را بیان کنید که عمومی با خصوصی است . شما همچنین می توانید روشهایی را بیان کنید که عمومی یا خصوصی است . متغیرها و روشهای عمومی را می توان با اشاره به موضوع مثال زده شده بیان کرد . تنها جمله های داخل کلاس می تواند به متغیرها و روشهای بیان شده خصوصی اشاره داشته باشد . برنامه نویسی عمل خوب همه متغیرهای خصوصی کلاس را بیان می کند و اجازه دستیابی به متغیرها را تنها از طریق روشهای عمومی می دهد . برای دستیابی به این امر از یک روش استفاده کنید .

بخش که ذیل برگرفته شده از کلاس است که Interest نام دارد ، که ایجاد کننده متغیرکلاس خصوصی است که Flt Rate نام دارد . یک موضوع خارج از کلاس امکان دستیابی مستقیم به این متغیر را ندارد . کلاس دیگری که نمونه ای را از یک موضوع از کلاس Interest بیان می کند می تواند میزان دقت کد را تنظیم کند .
روش میزان تنظیم در کلاس Interst می تواند ارزش آن را تعیین کند ، همان
طور که در بالا مشاهده کردید ، می تواند ارزش جدید را تائید کند . گاهی اوقات روش Set xxx این موضوع را چک می کند تا اطمینان حاصل شود و یک اطلاعات که معتبر هستند . قبل از این که دقت ارزش اختصاص داده شود .

بازخورد :
1-کلاس محصول را با متغیرهای خصوصی برای ، نوع ، مقدار و بها ایجاد کنید .
2-عبارت را برای ذکر نمونه کدگذاری کنید که تولید فعلی از تولید کلاس می‌باشد .
3-روش تنظیم بها عمومی را برای ذخیره ارزش شناور در متغیر هزینه بنویسد .
4-عبارت را برای گذر از ارزش txt cost به روش تنظیم هزینه تولید فعلی کدگذاری کنید .

گزارش ارزشها از یک روش :
روشهایی که شما می نویسید هیچ گونه ارزشی را به کد بر نمی گرداند و این امر روش نامیده می شود‌، برای مثال عبارت با روشی شروع می شود که در برگیرنده زنجیره ای از عبارت هاست . زمانی که عبارتی در موقعیت

دیگر این روش را بخواند با این عبارت
این بدان معنی است که برای اجزا این عبارت در این روش فرا خوانده می‌شود و باز می گردد و زمانی که شما متوقف می شوید ولی هر چیزی را برای ما نمی آورد . کلمه کلیدی «تیمی» در یک روش به معنی این است که روش ارزش را گزارش نمی کند .