مقاله گونه شناسی سفالهای دوره اوروک تپه سنجر (خوزستان) فایل ورد (word) دارای 19 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله گونه شناسی سفالهای دوره اوروک تپه سنجر (خوزستان) فایل ورد (word)   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله گونه شناسی سفالهای دوره اوروک تپه سنجر (خوزستان) فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله گونه شناسی سفالهای دوره اوروک تپه سنجر (خوزستان) فایل ورد (word) :

ساختار زمین ریخت شناسی خوزستان
ساختار جغرافیایی که امروزه جنوب غربی ایران نامیده می شود، در اثر چین خوردگی های کوه های زاگرس به صورت کمانی در اطراف لبه شمال و غرب سرزمین های پست است. کوهپایه های این رشته کوه ها، نامنظم و دره های رسوبی دارند که حاصل انباشت نهشته های رودهای زاگرس شامل کارون از شرق، دز از شمال و کرخه از شمال غربی بوده و آب زیادی را وارد این سرزمین می کنند، که یکی از آنها دشت شوشان است. این دشت به دشت پهناور بین النهرین در جنوب غربی می پیوندد و شاید این ساختار زمین شناسی تنها باز مانده سرزمین و ناحیه ای باشد که با مردمان هزاره چهارم پ.م مرتبط بوده است چرا که در حال حاضر بیشتر موارد تغییر کرده اند (کرمی 1384).
موقعیت جغرافیایی تپه سنجر
محوطه باستانی سنجر (KS-7) در شمال استان خوزستان، در محدوده شهرستان اندیمشک واقع شده است. این محوطه در فاصله 18 کیلومتری شمال شوش و در غرب جاده اهواز به اندیمشک، به صورت برجستگی عظیم در معرض دید است. راه دسترسی به این محوطه از طریق جاده خاکی است که در سمت راست جاده اندیمشک به اهواز جدا شده و فاصله ای

تقریباً 500 متر دارد(تصویر1،شکل1) موقعیت جغرافیایی این محوطه شامل طول جغرافیایی: 236700 و عرض جغرافیایی:3584300 است. بلندترین نقطه ارتفاعی آن 50/112 متر نسبت به سطح دریا است که این ارتفاع نسبت به زمین های کشاورزی اطراف با احتساب نقطه میانگین ارتفاعی 99 متر نسبت به دریا، در حدود 50/13 متر می باشد(شکل2). تپه سنجر شامل تپه ای مرکزی و چند برجستگی کم ارتفاع و کوچک در اطراف آن است که بر اساس بررسی ها و عکس های هوایی موجود، در گذشته شمار این تپه ها و برجستگی ها بی

ش از این بوده است (تصویر2) ولی در حال حاضر تنها 5 تپه یک تا دو هکتاری بر جای مانده است که در قسمت های غربی، جنوبی و جنوب شرقی تپه مرکزی واقع گردیده اند.
بر اساس تصاویر ماهواری، در دوره های مختلف تاریخی با تغییرات مسیر رودخانه، این محوطه نیز بارها دچار تغییرات مساحتی و همچنین جابجایی استقرار بوده است که موقعیت استراتژیک آن در این منطقه دلیلی بر تداوم استقرار در آن بوده است. آدامز در اوایل دهه 1960م. طی بررسی های خود در این محوطه که منطبق بر عکس های هوایی صورت گرفت، تعداد 16 برجستگی را در ارتباط با آن مشخص کرده است که در حال حاضر بر اثر فعالیت های کشاورزی مکانیزه تنها 6 تپه برجای مانده است (تصویر2).
تاریخچه مطالعات

ژاک دمورگان از نخستین باستان شناسانی است که تپه سنجر را مورد بازدید قرار داده است. او بر اساس موقعیت این محوطه، آن را در لیستی از شهرهای فتح شده توسط آشوربانیپال قرار می دهد(Morgan 1896: 288) ، درحالی که دمکنم، آن را به عنوان شهر ایلامی ماداکتو معرفی کرده است. (Mecquenem and Michalon 1953:10).

رابرت مک آدامز در سال های 1960 و 1961 در خوزستان اقدام به بررسی های منظم و هدفمند، به منظور تهیه یک جدول ترکیبی از تاریخ سیر تکاملی خوزستان از دوره های پیش از تاریخی تا دوره های اسلامی می نماید. وی نتایج حاصل از بررسی های خود را در مقاله ای تحت عنوان ” کشاورزی و شهرنشینی باستان در جنوب غرب ایران ” منتشر می سازد.(Adams 1962) او در این بررسی ها مجموعاً 246 محوطه مورد شناسایی قرارداده است که با کد اختصاری (Khuzestan Survey ) KS مشخص شده اند. علاوه بر این، اقدام به نقشه برداری از این محوطه ها بر طبق عکس های ماهواره ای می نماید. در این بررسی ها، تپه سنجر با کد KS-7 ثبت و نقشه برداری شده است. آدامز در یادداشت هایی که از بررسی

های خود در اختیار پژوهشگران مشغول در خوزستان در همان سال ها قرارداده است، وسعت این محوطه را 12 هکتار تخمین زده که ابعاد آن 320450 متر است(Carter 1971: 12 ).
الیزابت کارتر در سال های 1968و 1969 به منظور بازسازی تاریخ ایلام و همچنین شناخت بهتر نقش مراکز، شهرها و روستاهای دشت شوشان در هزاره دوم ق.م اقدام به بررسی های سطحی بر روی اکثریت محوطه هایی می نماید که پیش از این توسط آدامز شناسایی شده بودند. در این بررسی ها که به صورت پایان نامه دکتری منتشر گردیده، (Carter 1971) 52 استقرار مربوط به هزاره دوم ق.م. مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند که تپه سنجر(KS-7) جزو یکی از مهم ترین آنها است.

کارتر بر اساس کاوش های گیرشمن در شهر شاهی شوش، دوره های استقراری اصلی در تپه سنجر را به صورت متوالی از سوکل مخ ها (ایلام قدیم) در حدود 2100 ق.م. و سپس مرحله انتقالی تا پایان دوره ایلام میانه در حدود 1000 ق.م. تاریخ گذاری کرده است. علاوه بر این، دوره های ایلام نو و پس از آن نیز به صورت استقرارهای فرعی در این تپه مشخص کرده است. (Carter 1971: 120 )

یک سال پس از بررسی های کارتر، گریگوری جانسون در سال 1970، بررسی های گسترده ای را به منظور شناخت الگوهای استقراری، تخمین جمعیت و مبادلات محلی به منظور آگاهی از چگونگی رشد جوامع پیچیده و پیدایش حکومت های اولیه در خوزستان آغاز می کند که تپه سنجر(KS-7) نیز یکی از محوطه های مورد بررسی او بوده است.(Johnson 1973)
جانسون که برای نخستین بار اصطلاح اوروک را برای دوره های زمانی هزاره چهارم ق.م یا شوش B در گاهنگاری خوزستان استفاده نموده است، این دوره را به سه مرحله جزیی تر اوروک قدیم، میانی و جدید تفکیک نموده است. با این توصیف، او سفال های یافت شده از تپه سنجر را به دوره اوروک میانی منتسب می نماید که شاخص آنها سفال هایی با نوار هاشوری متقاطع است.(Johnson 1973: 116) در این دوره تا مرحله انتقالی اوروک میانی، تپه سنجر به صورت روستای کوچک محلی، جزو استقرارهای حاشیه ای در شمال غرب شوشان بوده که در واقع دورترین نقطه ارتباطی مبادلات محلی داخل دشت شوشان محسوب می شده است(Johnson 1973: 127).

رابرت شاخت نیز باستان شناسی بوده که در رابطه با تپه سنجر اظهار نظر نموده است. او معتقد است محوطه سنجر همان شهر زاهارای ایلامی است و اعلام می دارد که در نوشته ای باستانی آمده است که زاهارا، مکانی در بین اوان و شوش باستان در نزدیک رودخانه بوده است(شاخت 1381: 354). این تپه جزو یکی از هشت مرکز دوره ایلام میانه بوده که تابع شوش در غرب در مقابل چغاپهن در شرق دشت شوشان به عنوان دو مرکز بزرگ منطقه ای بوده است (شاخت 1381: شکل 51).

مهمترین پژوهش انجام گرفته تا قبل از کاوش های اخیر تپه سنجر، مقاله ای از دنیل پاتس (Potts 2005) ، با عنوان ” مسائل دوره ایلام نو ” است که در سمیناری در رابطه با عصر آهن ایران، در بلژیک در سال 2003 ارائه شده است. این مقاله حاصل بازدید چند روزه وی، در رأس هیاتی مشترک با همکاری کوروش روستایی از سازمان میراث فرهنگی ایران در نوامبر 2002 است که از استان های فارس، خوزستان و بختیاری داشته است. پاتس پس از بازدید یک روزه از تپه سنجر و براساس مشاهدات خود، اهمیت این محوطه را در مکان یابی ماداکتو به عنوان شهر ایلامی نو می داند که سابقاً توسط دمکنم بدان اشاره شده بود. (Potts 2005:171)او معتقد است که در بین تمامی مناطقی که درباره ماداکتو گفته شده، تنها تپه

سنجر است که می تواند در نزدیکی رودخانه کرخه یا همان اوقنو(Uqnu) باستان واقع شده باشد. با این حال او اذعان می کند که برای تأیید این فرضیه، محوطه مذکور باید مورد کاوش قرار گیرد.

در زمستان 1384 و بهار 1385، با در خواست دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول مبنی بر انجام کاوش های آموزشی باستانشناختی، از طرف پژوهشکده باستان شناسی کاوش هایی به سرپرستی خسرو پوربخشنده از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بر روی یکی از تپه های کوچک وابسطه به تپه سنجر که با شماره 5 ثبت شده است صورت گرفت. بر اساس این کاوش ها و آثار یافت شده، کاوشگر محل، این تپه کوچک را متعلق به دوره پارت و ساسانی می داند (پوربخشنده 1385). فصل دوم این کاوش های آموزشی که در تپه مرکزی انجام شد از جانب پژوهشکده باستان شناسی به عهده علیرضا سرداری زارچی واگذار شد (سرداری 1386).

ترانشه F
بر اساس بررسی های باستان شناسانی مانند آدامز و جانسون که در سابق بر روی تپه سنجر انجام داده بودند، مواردی از سفال های دوره پیش از تاریخ مانند شوشان جدید و اوروک جمع آوری شد که باعث گردیده بود این محوطه را دارای آثاری از این دوره ها بدانند. چنانکه جانسون وسعت این محوطه را در حدود یک هکتار می دانست.

هیأت کاوش آموزشی دانشگاه دزفول که در سال 1386 بر روی این محوطه اقدام به بررس های روشمند نمود، شواهدی از پراکنش سفال های دوره اوروکی مانند لبه واریخته به صورت فشرده در دامنه های شرقی و جنوب شرقی تپه سنجر به دست آورد که نشاندهنده وجود احتمالی لایه های این دوره در این بخش بود. بنابراین با گزینش محلی مناسب در دامنه های جنوب شرقی و در ارتفاعی مناسب برای سهولت به لایه ها، ترانشه ای به ابعاد 2×2 سانتیمتر را ایجاد نمود که به منظور اهداف لایه نگاری پیگیری شد.

بالاترین نقطه ارتفاعی این ترانشه10/106 متر و پایین ترین نقطه آن10/102 متر از سطح دریا است که مجموعاً 4 متر از لایه های این ترانشه مورد حفاری قرارگرفت. در نهایت 62 لوکوس از این ترانشه شناسایی گردید که شامل 5 فاز استقراری می شوند. مهم ترین پدیده موجود در این ترانشه چاله آشغال عمیق و بزرگی است که تا پایین ترین لایه های ترانشه ادامه داشت و در پایان کاوش نیز به کف آن برخورد نشد.

ترانشه G
با بررسی های فشرده ای که در محدوده های شرقی و جنوب شرقی تپه صورت گرفت، پراکندگی گونه های سفالی متعلق به دوره های پیش از ایلام مانند شوشان جدید و اوروک در دامنه ها و بالاترین بخش برجستگی های شرقی مشاهده شد. بنابراین با فرض وجود لایه هایی از دوره های مذکور، ترانشه G در بالاترین سطح این قسمت در نزدیکی نقطه ثابت 7 در ابعاد 22 متر ایجاد گردید. بالاترین سطح این ترانشه نسبت به سطح دریا، 84/110 است که در مجموع 15/4 متر از لایه های این ترانشه مورد کاوش قرار گرفت. این ترانشه دربردارنده 30 لوکوس و 4 فاز استقراری است(تصویر7) که به شرح زیر می باشد.

مرحله اول استقراری در این ترانشه شامل خاک سطحی و همچنین تدفین هایی از نوع خمره ای ( لوکوس های 2، 3، 5 و 8)) است که این حجم زیاد تدفین در مقیاس کوچک ترانشه، وجود گورستان در لایه های سطحی این بخش را متصور می سازد. شیوه تدفین و همچنین نوع سفال خمره های تدفینی نشانگر تعلق آنها به دوره های ایلامی است که همراه آنها هدایایی مانند حلقه های مفرغی دیده می شود.

در زیر مرحله اول، انباشتی رسوبی (لوکوس7) با ضخامت تقریبی 80 سانتی متر تشکیل شده که مقادیری متفاوت از سفال، جوش کوره سفال پزی و استخوان به صورت پراکنده در آن یافت شده است. در واقع، این لوکوس را می توان به عنوان فازی مستقل، جدا از مراحل زیرین دانست که دوره های زمانی اوروک و ایلام را از هم جدا کرده است. به نظر می آید که در این محدوده زمانی، استقراری در این قسمت از تپه صورت نگرفته است.

فاز استقراری زیر این رسوب انباشتی، گودالی (پیت) بزرگ با بقایای خرده سفال(لوکس7) است که در داخل انباشت رسوبی مرحله زیرین ایجاد شده و سپس توسط خاک های لوکوس 12 پر شده است. این گودال، مملو از قطعات سفال، از نوع گونه های مختلف سفال دوره اوروک است که از شاخص ترین آنها، می توان به کاسه های لبه واریخته در فرم و ابعاد متنوع اشاره کرد. قطر این گودال یک ونیم متر و عمق آن تقریباً 70 سانتی متر می باشد.

دوره چهارم استقراری در این ترانشه با ساخت سه مرحله کف سازی که بر روی هم و بدون وقفه انجام گرفته است مشخص شد(تصویر8). این مرحله در بردارنده دو کف کوبیده بسیار سخت، و یک کف سفال فرش است. از قابل توجه ترین یافته های این مرحله، مهری استوانه ای است که متعلق به دوره اوروک میانی است، جنس آن از قیر و سیاه رنگ

است(تصویر9). طول این مهر 27 و قطر آن 15 میلی مترمی باشد. نقوش موجود بر روی این مهر از نوع نقوش کنده است که به شیوه مته ای و تقریباً عمیق ایجاد شده اند. نقوش روی این مهر شامل دو بز با شاخ بلند و کشیده است که به حالت وارونه و عکس یکدیگر (Tete beche) نقش شده اند(Amiet 1972:117). بزها در حال پرش و حرکت نشان داده شده اند و بیانگر نوعی طبیعت گرایی در نقش است. بالاترین کف ( لوکوس 25 ) این مرحله، که دارای ضخامت تقریبی 5 سانتیمتر می باشد، دارای ساختاری بسیار فشرده وسخت است که به دلیل وسعت اندک محدوده مورد کاوش، فقط ابعادی در حدود 142145 سانتیمتر از آن شناسایی شد. بالافاصله در زیر این کف، کف دیگری ( لوکوس 26 ) مشاهده شد که دارای

ابعاد و ویژگی های مشابه کف قبلی است. سومین کف شناسایی شده در این دوره، به صورت سفال فرش ایجاد شده است. شایان ذکر است که کاوش در این ترانشه، به علت اتمام مدت زمان کاوش به طور نیمه تمام رها شد.
طبقه بندی سفالها

سفال های دوره اوروک که برخی از آنها خشن و دارای شاموت گیاهی می باشند، شامل کاسه های لبه واریخته و سینی های تخت می باشند. خمره های لبه برگشته به بیرون که به صورت پایه ای، تخت و محدب بوده، سفال با لبه نواری ضخیم و همچنین سفال هایی با تزیین نقش کنده هاشوری متقاطع و تزیین طنابی شکل نیز از دیگر نمونه های شاخص این دوره هستند که در مقادیر زیاد به دست آمده اند. علاوه بر این ظروف چهاردسته ای و لوله دار نیز به طور معدودی یافت شده اند. به طور کلی سفال ها به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: 1-کاسه های لبه واریخته 2- لبه ظروف
1- کاسه های لبه واریخته
این نوع کاسه ها بیشتر دارای خمیره قهوه ای بوده و شاموت همگی آنها را کاه درشت تشکیل می دهد. سفالها همگی با دست ساخته شده اند و پوشش دست مرطوب روی هر دو سطح سفال دیده می شود. بیشتر این کاسه ها لبه به بیرون برگشته دارند اما فرم لبه نشان می دهند که یا شیوه ساخت و یا ابزار مورد استفاده متفاوت بوده است.
به طوری که برخی از لبه ها سطحی صاف و با یک شیب به سمت بیرون متمایل می شوند که خود این شیب نیز گاهی تند و کاهی کند است و برخی روی لبه شیار پهنی دارند که آن را به یک فرورفتگی روی لبه تبدیل کرده است.
2- لبه ظروف
فرم لبه ظروف اوروک بسیار زیاد است و به طور کلی ظرف های بدست آمده از تپه سنجر به دو دسته تقسیم می شوند: 1- لبه برگشته به بیرون 2- لبه های به داخل برگشته که تعداد گروه اول بسیار بیشتر از گروه دوم است.
گروه اول تنوع زیادی دارند به طوری که قسمت انتهایی این نوع لبه ها خود گونه های مختلفی از قبیل تخت (شکل )، پایه ای، محدب و لبه های دارای برجستگی را تشکیل می دهند. خمیره بیشتر سفال های این گروه را قهوه ای و تعداد کمی نخودی روشن و شاموت آن ها را نیز کاه و شن ریز تشکیل می دهد.
لبه های به داخل برگشته فرم مشخصی داشته و دارای یک برجستگی بزرگ و برخی از آن ها شیاری در زیر لبه دارند و از نظر خمیره و شاموت مشابه گروه اول هستند.
تقریبا” همگی ظرف های هر دو گروه دارای پوشش هستند که می توان: نخودی، قهوه ای و قرمز را نام برد. تزئینات روی آن ها را نیز شیار زیر لبه و برجسته و برجسته طنابی تشکیل می دهد.
پیچیدگی های اجتماعی- سیاسی در اواخر هزاره پنجم و چهارم پ.م
پیچیدگی های اواخر فاز شوشان در پیش از تاریخ خوزستان همزمان با تحولات بین انهرین، ما را با دوره ای جدید با نام شهرنشینی روبرو کرد. با توجه به کاوشهای تپه وارکا در بین النهرین که نخستین بار مواد فرهنگی مربوط به این دوره از آنجا کشف شد، این دوره فرهنگی به نام اوروک شناخته شد و مدت زیادی نگذشت که کاوشگران در مناطق مختلف بین النهرین با مواد فرهنگی مربوط به این دوره مواجه و آن را با نام اوروک مقایسه کردند (کرمی 1384).

در ارتفاعات زاگرس جنوبی ایران نیز استقرارهایی باز سازمان یافته در طی هزاره چهارم پ.م آشکار شدند که بعد از کاهش اندازه جمعیت در اواخر هزاره پنجم، به نظر می رسید که ظهور شیوه های دیگر زندگی همچون کوچ نشینی باید دلیل آن باشد. در این زمان برخی استقرارهای محلی شروع به رشد کرده و در آنها شاخص های زندگی شهری همچون سیستم استحکامات و دیوار های پشتیبان و دفاعی، ساختمان های اداری و صنعتگران دیده شدند. این استقرارهای بزرگ معمولا توسط تعدادی محوطه های کوچک با اقتصاد معیشتی کشاورزی احاطه شده بودند.

در خوزستان از هزاره پنجم پ.م شوش و ابوفندوا شروع به توسعه و تبدیل به مراکز منطقه ای کردند و در اوسط هزاره چهارم پ.م سومین مرکز در چغامیش پدیدار شد که از دو تای دیگر بزرگتر بود. همچنین تمرکز استقرارها در امتداد لبه غربی دشت نشان می دهند که نیمه شرقی دشت شوشان به شدت زیر کنترل گروه های کوچ نشین بوده است (همان).

دوره اوروک
دوره فرهنگی اوروک از نام بزرگترین محوطه پیش از تاریخی در جنوب بین النهرین به عاریت گرفته شده که نقش پر نفوذی را در شکل گیری فرهنگ های مجاور داشته است. دوره اوروک خود به سه مرحله کوچکتر تقسیم می گردد که شامل اوروک قدیم، میانی و جدید می باشد.
دوره اوروک با تغییراتی نسبی همراه بوده است. اوروک قدیم با ظروف ساده و اشکال کوزه ای از مجموعه های عبید پایانی که ظروفی با تزئینات ساخته شده با فشار انگشت و لبه ضخیم، تمایز یافته است و آغاز آن به دوره 4250 پ.م می رسد.

  کارآموزی بررسی و عیب یابی و تعمیر ماشین آلات راه سازی فایل ورد (word) دارای 46 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد کارآموزی بررسی و عیب یابی و تعمیر ماشین آلات راه سازی فایل ورد (word)   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

  مقاله روشهای آزمایشگاهی جهت اندازه گیری ضرایب فعالیت منفرد و متوسط یونی الکترولیتها فایل ورد (word) دارای 35 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله روشهای آزمایشگاهی جهت اندازه گیری ضرایب فعالیت منفرد و متوسط یونی الکترولیتها فایل ورد (word)   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله روشهای آزمایشگاهی جهت اندازه گیری ضرایب فعالیت منفرد و متوسط یونی الکترولیتها فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله روشهای آزمایشگاهی جهت اندازه گیری ضرایب فعالیت منفرد و متوسط یونی الکترولیتها فایل ورد (word) :

روشهای آزمایشگاهی جهت اندازه گیری ضرایب فعالیت منفرد و متوسط یونی الکترولیتها

1- مقدمه
روشهای تجربی متفاوتی جهت اندازه گیری ضرایب فعالیت محلولهای الکترولیت مورد استفاده قرار گرفته است. این روشها به دو بخش تقسیم می شوند بخش اول شامل روشهایی است که انحراف فعالیت جسم حل شده با معادله گیبس دو هم را اندازه گیری می کند و بخش دوم شامل روشهایی است که مستقیماً فعالیت جسم حل شده را اندازه گیری می کند. بخش اول شامل چهار روش که عبارتند از: 1- تنزل نقطه انجماد 2- افزایش نقطه جوش 3- تنزل فشار بخار 4- ایزوپیستیک یا تعادل فشار بخار.

بخش دوم شامل چهار روش: 1- نیروی الکتروموتوری سلهای گالوانی با اتصال مایع 2- نیروی الکتروموتوری با انتقال 3- حلالیت 4- نفوذ از این روشها روش پایداری برای نمکهای کم محلول قابل کاربرد است.

انرژی آزاد گیبس یکی از مهمترین توابع در تعادل فازی است که برحسب درجه حرارت و ترکیب درصد اجزاء تشکیل دهنده محلول است. وقتی که محلول ما از حالت ایده آل انحراف داشته باشد مثلاً در یک محلول الکترولیت برای تابع انرژی گیبس اضافی داریم:
(1-1)

که با استفاده از تابع انرژی آزاد گیبس اضافی می توان ضریب فعالیت را بدست آورد. در عمل می توان توابع انرژی آزاد گیبس اضافی را اندازه گیری نمود و مقدار آن را از روی مقادیر مربوط به ضرایب فعالیت اجزاء در یک محلول مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.

روش دیگر استفاده از مقادیر مربوط به پتانسیل یک پیل الکتروشیمیایی است که به طور مستقیم اندازه گیری این پتانسیل ها منجر به تعیین ضرایب فعالیت متوسط و منفرد یونی در یک محلول الکترولیت می شود. برای یک محلول سه سازنده ای ارزیابی ضرایب فعالیت متوسط و منفرد یونی بسیار پیچیده تر از ارزیابی این ضرایب در محلولهای دو سازنده ای است.

با اینکه پیترز]100[ در سال 1979 گفته بود که بواسطه اثرات فضایی بارهای الکتریکی ضرایب فعالیت منفرد یونی قابل اندازه گیری نیست و یا حداقل با روشهای معمولی نمی توان این کمیت را اندازه گیری کرد اما در سال 1996 خشکبارچی- وار ]94[ روشی را برای اندازه گیری ضرایب فعالیت منفرد یونی ارائه دادند که بعداً توسط تقی خانی و همکارانش توسعه داده شد و برای اندازه گیری ضرایب فعالیت منفرد یونی سیستمهای دو سازنده ای استفاده شد ]148[.
مطابق قاعده فازها:

زمانی که یک نمک غیرفعال در آبی که گازهای محلول در آن خارج شده است در یک درجه حرارت مشخص حل می شود دو درجه آزادی در شرایطی که دو فاز به یک تعادل ترمودینامیکی می رسد حاصل می شود. نمک و یونهای تشکیل دهنده آن و آب چهار ذره را تشکیل می دهند بنابراین (N=4). در حالی که یک تعادل شیمیایی (R=1) با یک نسبت مشابهت یونها (S=1) وجود دارد پس دو درجه آزادی حاصل می‌شود. البته این دو درجه آزادی، در شرایطی است که از تجزیه یونی صرف نظر شود و تنها مولکولهای آب و نمک در نظر گرفته شود. پس متغییرهای شدتی که تغییر می کند، دو متغییر شدتی می باشد. همچنین متغییرهای شدتی قابل اندازه گیری شامل فشار، درجه حرارت و غلظتهای شرکت کننده در تعادل می باشد. بنابراین برای یک سیستم الکترولیت دو سازنده ای که در آن فاز بخار حلال خالص می باشد.

اندازه گیری فعالیت حلال به عنوان تابعی از غلظت در یک درجه حرارت مشخص می تواند جهت محاسبه ضرایب فعالیت منفرد و متوسط یونی الکترولیت با استفاده از معادله گیبس- دوهم مورد استفاده قرار می گیرد. حالت تعادل شدتی یک فاز منفرد با دو سازنده توسط سه متغییر شدتی مورد بررسی قرار می گیرد.

اندازه گیری متغییرهای زیاد منجر به مطالعه بیشتر بر روی سیستم می شود و استفاده از معادله گیبس- دوهم را جهت کنترل تطابق پذیری ترمودینامیکی ممکن می‌سازد. همچنین استفاده از مقادیر مربوط به ضرایب فعالیت متوسط و منفرد یونی یک الکترولیت در یک محلول دو سازنده ای متشکل از یک الکترولیت و حلال می‌تواند منجر به محاسبه ضرایب فعالیت حلال شود که این عمل با استفاده از معادله گیبس- دوهم صورت می گیرد و از ضرایب فعالیت حلال، ضریب اسموزی محاسبه می شود.

2- تنزل نقطه انجماد
زمانی که یک الکترولیت در یک حلال حل می شود نقطه انجماد محلول نسبت به حلال خالص پایین می آید که با استفاده از اختلاف انرژی آزاد گیبس محلول نسبت به حلال خالص یا همان انرژی آزاد گیبس اضافی می توان فعالیت یا ضریب فعالیت را محاسبه کرد ] [. همان رابطه ای که در فصل 4 بیان شد و گفتیم که اساس روش تنزل نقطه انجماد و ایزوپیستیک می باشد. از این روش برای اندازه گیری ضریب فعالیت محلولهای الکترولیت یعنی سیستمهای دو جزئی و یا حتی سیستمهای سه جزئی نیز استفاده کردند ]126[.

3- افزایش نقطه جوش
این روش پایه تئوری یکسانی با روش تنزل نقطه انجماد دارد اما افزایش در مودال نقطه جوش خیلی کمتر از افزایش در مودال نقطه انجماد یعنی در حدود یک چهارم آن می باشد. بنابراین اندازه گیری نقطه جوش حداقل باید چهار بار تکرار شود. تا جواب قابل اعتمادی بدهد همچنین این روش مشکل تر می باشد. این روش برخلاف روش تنزل نقطه انجماد به تغییرات فشار نیز حساس می باشد.
4- تنزل فشار بخار

تفاوت فشار بخار حلال خالص و محلول با دو روش استاتیک و دینامیک اندازه گیری می شود.
4-1- روش استاتیک
روشهای ایستایی روشهای ساده ای هستند که جهت اندازه گیری فعالیت یک حلال در مخلوطهایی که یک جزء تشکیل دهنده آن غیر فرار می باشد به کار گرفته می شود.

در این روش اختلاف فشار بخار محلول و حلال خالص با یک فشار سنج دیفرانسیلی اندازه گیری می شود ]48[. مشکل اصلی این روش تخلیه کامل هوا از سیستم می باشد. این روش برای محلولهای الکترولیت دو سازنده ای مناسب می باشد ]110[. همچنین یکی از معایب این روش این است که در غلظتهای بالا از الکترولیت نمی توان آن را به کار برد.

4-2- روش دینامیک
در این روش ابتدا هوای خشک را از آب عبور می دهند و بعد با یک خشک کننده (دسیکاتور) آب را جذب می کنند و بعداً هوای یکسان با اولی را از محلول عبور می‌دهند و بعد این هوا را هم از یک دیسکاتور عبور می دهند. تمام اینها در یک حمام آبی (ترموستات) انجام می دهند. مقدار آبی که در مرحله اول جذب می شود نشان دهنده فشار بخار حلال و مقدار آبی که در مرحله دوم جذب می شود نشان دهنده فشار بخار محلول می باشد.

فعالیت حلال با استفاده از رابطه زیر بدست می آید:
(1-2)
f1 فوگاسیته محلول و فوگاسیته حلال خالص می باشد. در بسیاری از موارد فشار بخار بقدری پایین است که می توان به جای فوگاسیته در نظر گرفت:
(1-3)
p1 فشار بخار محلول و فشار بخار حلال خالص می باشد. و سپس فعالیت ماده حل شده از معادله گیبس- دوهم محاسبه می شود:
(1-4)
a2 ضریب فعالیت ماده حل شده و a1 هم ضریب فعالیت حلال و x1 و x2 به ترتیب کسر مولی حلال و حل شده می باشد و این روشها توسط پژوهشگران زیادی ]59،62،63[ به کار برده شده است.
5- تعادل فشار بخار یا روش ایزوپیستیک

در سال 1917 بوس فیلد (Bous Field) ] [، پایه های روش ایزوپیستیک را تعریف کرد که بعداً توسط سین کلید ] [ توسعه داده شده است. ضرایب فعالیت متوسط یونی صدها محلول آبی الکترولیت و انرژی آزاد حاصل از اختلاط آنها با استفاده از روش ایزوپیستیک تعیین شده است ]10،45[. در این روش فشار بخار یک محلول را که فعالیت آن را نمی دانیم با یک محلول که فعالیت آن را می دانیم با هم مقایسه می شوند. این روش یک روش وابسته به روشهایی دیگر است چون فعالیت محلول مرجع باید با یک روش دیگر اندازه گیری شود. محلولهای پتاسیم کلرید، سدیم کلرید، کلسیم کلرید و اسید سولفوریک به عنوان محلولهای مرجع انتخاب می‌شوند محلولهایی که به عنوان محلول مرجع انتخاب می شوند باید منبع غلظتی که فعالیت آنها تعیین شده است، زیاد باشد] [.

فعالیت محلول مرجع معمولاً با روش پتانسیومتری، تنزل نقطه انجماد و افزایش نقطه جوش اندازه گیری می شود. چند محلول مرجع و فعالیت آنها در غلظتهای مختلف همچنین در دمای مختلف در کتاب پیترز آمده است ]100[. شرط اصلی در این روش رسیدن به نقطه تعادل ترمودینامیکی بین دو محلول است. بدان معنی که پتانسیل شیمیایی اجزاء تشکیل دهنده دو محلول باید از مقادیر یکسانی برخوردار باشد. این تعادل با تبخیر و تقطیر همدمای حلال از یک ظرف به ظرف دیگر صورت می گیرد. به دلیل وجود تعادل بین دو سیستم حالت مرجع حلال در هر دو ظرف را می‌توان یکسان اختیار کرد. با فرض در حال تعادل بودن دو محلول در دو ظرف و تساوی فعالیت حلال در محلولهای مورد آزمایش و مرجع می توان فعالیت و ضرایب فعالیت الکترولیت را مورد محاسبه قرار داد. با یک سری اندازه گیری در غلظتهای متفاوت می توان ضریبی را به نام ضریب ایزوپیستیک تعریف کرد و روند تغییرات آن با غلظت الکترولیت را مشاهده نمود. ضریب ایزوپیستیک به شکل زیر تعریف می‌شود:

(5-5)
mA مودالیته محلول مرجع و mB مودالیته محلول مورد آزمایش می باشد همچنین VB,VA ضرایب استوکیومتری محلول مرجع و محلول مورد آزمایش می باشد. چون فشار بخار محلول B,A مساوی می باشد و همچنین برحسب ضریب اسمزی شرط تعادل بین دو محلول را می توان به صورت زیر نوشت:

(1-6)
رابطه بالا با توجه به رابطه زیر بدست می آید:
(1-7)
(1-8)
با توجه به معادله بالا می توان مقادیر مربوط به را با استفاده از مقادیر R و محاسبه کرد. ضریب فعالیت محلول مورد آزمایش شاید توسط رابطه زیر بدست بیاید:
(1-9)

و یا زمانی که مقادیر R و در دسترس باشد می توان مقدار را به صورت زیر محاسبه کرد:
(1-10)
اگرچه روش ایزوپیستیک روش ساده ای است که برای اندازه گیری ضریب فعالیت حلال مورد استفاده قرار می گیرد اما این روش ایراداتی هم دارد.

1- رسیدن به حالت تعادل بین دو محلول مورد آزمایش و محلول مرجع زمان بسیار طولانی نیاز دارد. برای محلول های غلیظ و محلولهای با غلظت متوسط این زمان سه روز و برای محلولی با غلظت از مودال چیزی حدود یک هفته طول می کشد و برای محلولهای دقیق تر این زمان طولانی تر می باشد. بنابراین عملاً زمان طولانی برای رسیدن به حالت تعادل بین دو محلول این روش را به صورت تقریباً ناکارا در محلولهای غلیظ جلوه می دهد.

2- روش ایزوپیستیک در شرایطی که بر محلولهای چند سازنده ای اعمال می شود به مراتب مشکل تر و پیچیده تر از حالتی است که برای محلولهای دو سازنده ای اعمال می شود بنابراین عملاً روش ایزوپیستیک برای محلولهای چند سازنده ای غیرعملی می باشد. اخیراً تلاشهایی در جهت بسط این روش به محلولهای چند سازنده‌ای الکترولیتی صورت گرفته است ]113،54[. یا مک کی و پرینگ ]95[ یک روش ایزوپیستیک برای مخلوطهای چند سازنده ای ارائه دادند اما با وجود این مقادیر بدست آمده برای ضریب اسمزی محاسبه ضرایب فعالیت منفرد طبق این روش عملی نمی باشد.

روش ایزوپیستیک در سال 1997 توسط فلسیا (Flesio) و چیالووا (Chialvo) برای محاسبه ضریب اسموزی و تقریب ضریب فعالیت سیستم سه جزئی پتاسیم کلرید و سدیم کلرید و آب به کار برده شد ]41[. یا در سال 2002 برای اندازه گیری ضریب اسموزی سیستمهای دو جزئی در دمای مختلف توسط پالمو (Palmev) و همکارانش به کار برده شد ]109[.

6- روشهای الکتروشیمیایی
در این روشها از پیلهای الکتروشیمیایی استفاده می شود. این روش در حد وسیعی جهت تعیین خواص ترمودینامیکی محلولهای الکترولیت مورد استفاده قرار می گیرد. این روش برخلاف روشهای اندازه گیری فشار بخار حلال قادر است مقادیر مربوط به ضرایب فعالیت اجزاء تشکیل دهنده یک محلول الکترولیت دو سازنده ای را در غلظتهای بسیار پایین گزارش کند. یا قادر است که ضرایب فعالیت مربوط به نمک را به طور مستقیم گزارش کند و همچنین قابل بسط به محلولهای چند سازنده ای می‌باشد.

این روشها به انواع مختلف مانند سلهای بدون اتصال مایع یا سلهای گالونی با انتقال به کار برده می شود که برای هر کدام از این روشها سلهای مختلف و همچنین روابط مختلف برای محاسبه ضریب فعالیت وجود دارد. همچنین این روش می تواند برای سیستمهای دو جزئی یا سه جزئی یا حتی برای محاسبه ضرایب فعالیت منفرد یا متوسط یونی الکترولیتها به کاربرده شود و نوع الکترود به کار برده شده در این روشها نیز به صورت انواع مختلف می باشد اما یکی از این روشها که به تازگی برای محاسبه ضرایب فعالیت متوسط و منفرد یونی الکترولیتها به کار برده می شود عبارت است از الکترودهای یون گزین (Ion Selective Electrod).

در سالهای اخیر این الکترودها به طور گسترده در صنعت و درمراکز تحقیقاتی مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع الکترودها نسبت به یک نوع خاص از یونها حساس بوده و تنها غلظت موثر آن را ثبت می کند.

6-1- پیلهای الکتروشیمیایی
یک پیل الکتروشیمیایی متشکل از یک محلول با دو الکترود که در محلول غوطه ور هستند یا دو محلول که دو الکترود به طور مجزا در آن قرار دارند و توسط یک مدار الکتریکی به یکدیگر مربوط می شوند تشکیل شده است. نوع ساده این پیلها، یک پیل گالوانی است که در آن انرژی شیمیایی به انرژی الکتریکی تبدیل می شود. این تبدیل انرژی ناشی از واکنشهای اکسیداسیون و احیاء است که در محلول صورت می گیرد. نوع دیگر پیلهای الکترولیز است که در آنها واکنشهای شیمیایی با کمک انرژی الکتریکی صورت می گیرد. در یک پیل الکتروشیمیایی پتانسیل یک ذره به صورت زیر بیان می شود:

(1-11)
در شرایط تعادل پتانسیل الکتروشیمیایی ذره i در هر دو فاز با یکدیگر برابر می باشد بنابراین می توان نوشت:
(1-12)
به طوری که:
(1-13)
(1-14)
(1-15)
(1-16)
با استفاده از روابط بالا انرژی آزاد گیبس مولی به صورت زیر می باشد:
(1-17)

معادله بالا در حقیقت پایه و اساس مطالعات الکتروشیمی می باشد ]87،31[. برای مثال برای یک الکترولیت (1-1)، در یک واکنش اکسیداسیون و احیاء و همچنین با توجه به معادله بالا، معادله کلاسیک نرست به صورت زیر در می آید:
(1-18)
در معادله فوق پتانسیل الکتروشیمیایی استاندارد برای واکنش اکسیداسیون و احیاء که در آن فعالیت تمام مواد اولیه و محصولات واحد در نظر گرفته می شود می‌باشد و mA,mC به ترتیب مودالیته کاتیون و آنیون می باشد.

رایج ترین شکل معادله نرست که توسط پژوهشگران در زمینه الکتروشیمی ارائه می‌شود در دمای 15/298 درجه کلوین به صورت زیر می باشد:
(1-19)
در الکتروشیمی روش پتانسیومتری روشی مناسب و سودمند در مطالعه و تعیین خواص ترمودینامیکی می باشد. به عنوان مثال تعیین فعالیت نمکها با استفاده از ولتاژ پیلهای الکتروشیمیایی. ابزار اساسی برای این اندازه گیریها دو الکترود نیمه پیل می‌باشد که یکی از این الکترودها به عنوان الکترود مرجع (Refrence) و دیگری الکترود شناساگر (Indicator) که نسبت به جزء مورد نظر یعنی مورد مطالعه حساس می باشد. این روش برای سیستمهای دو جزئی با استفاده از سل های غشایی مایع به کار برده شده توسط مالاتست (Malatest) و همکارانش ]65و66و67[ و یا با استفاده از الکترودهای یون گزین برای اندازه گیری ضریب فعالیت متوسط به کار برده شد ]150،151[. همچنین برای اندازه گیری ضریب فعالیت سیستم دو جزئی غیر آبی هم توسط بارتل (Barthel) و همکارانش به کار برده شد ]12[. همچنین از الکترودهای یون گزین برای اندازه‌گیری ضریب فعالیت منفرد یونی که توسط خشکبارچی-ورا ارائه شد توسط پژوهشگران زیادی استفاده شده است ]114،115،116،127،131،133، 155[.

علاوه از سیستمهای دو جزئی برای سیستمهای سه جزئی هم اندازه گیری ضریب فعالیت توسط پژوهشگران زیادی انجام شده است که این سیستمهای سه جزئی یا اندازه گیری ضریب فعالیت دو الکترولیت مختلف در آب یا حلال دیگر با یک یون مشترک یا بدون یون مشترک می باشد ]55،149،79،31[. یا سیستمهای سه جزئی که دارای آب و یک الکترولیت و یک اسید آمینه می باشند به صورت گسترده ای توسط پژوهشگران مختلف انجام شده است ]21،57،58[.
6- حلالیت و نفوذ

این دو روش زیاد کاربرد ندارند روش حلالیت برای اندازه گیری تغییرات ضریب فعالیت نمکهایی که کم حل می شوند در محلول مخلوط الکترولیتها به کار می‌رود که صحت این آزمایش به صحت میزان حلالیت اندازه گیری شده وابسته می باشد ]110[. اما روش نفوذ در محلولهای بسیار رقیق کاربرد دارد ]48[.

7- خلاصه فصل
در این فصل تمام روشهای آزمایشگاهی یا تجربی که برای اندازه گیری ضریب فعالیت، توسط دانشمندان مختلف ارائه شده است بیان گردید و محاسن و معایب هر کدام بررسی شد و همچنین این روشها طبقه بندی شد. روش ایزوپیستیک، روش پتانسیومتری به طور کامل شرح داده شد و روشهای دیگر که اهمیت کمتری دارند یا کمتر از آنها استفاده شده است به اختصار بیان شدند.

فصل دوم

تعیین ثابتهای مدل خشکبارچی-ورا و کاربرد آن

2-1- مقدمه
برای تخمین ضرایب فعالیت متوسط و فسفر دیونی محلولهای الکترولیت مدلهای مختلفی توسط دانشمندان زیادی، ارائه شده است که بسیاری از این مدلها نتایج بسیار خوبی برای مقایسه با نتایج تجربی می دهند. مدل دمای- موکل فقط برای غلظتهای بسیار کم، نتایج قابل قبولی می دهد. چون که فقط نیروهای با برد بلند را در نظر می‌گرفت. اما بعداً مدلهایی ارائه شدند که نیروهای با برد کوتاه را نیز در نظر می‌گرفت. اما بعداً مدلهایی ارائه شدند که نیروهای با برد کوتاه را نیز در نظر می گرفت. مثل مدل گوگنهایم، مدل MSA و مدل پیترز یا مدلهایی که برای تخمین ضرایب فعالیت منفرد یونی به کار می رود مانند مدل پیترز، MSA و مدل خشکبارچی- ورا.

خشکبارچی- ورا در اصل مدل خود را برای تخمین ضرایب فعالیت منفرد یونی در سال 1996 ]79[ ارائه دادند که ما این مدل را برای تخمین ضرایب فعالیت متوسط یونی الکترولیتها به کار برده ایم و با تطبیق نتایج محاسبه شده این مدل با نتایج تجربی، ثابتهای این مدل را برای 182 محلول الکترولیت محاسبه و درصد خطا را نسبت به نتایج تجربی بدست آورده ایم. نمودارهای نتایج تجربی و نتایج حاصل از مدل رسم شده و با هم مقایسه شده است که در ادامه این نمودارها برای چند الکترولیت ارائه شده است.

  تحقیق تأثیر جنبش اصلاح طلبی در ایران بر اتخاذ سیاست تنش زدایی با عربستان فایل ورد (word) دارای 45 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحقیق تأثیر جنبش اصلاح طلبی در ایران بر اتخاذ سیاست تنش زدایی با عربستان فایل ورد (word)   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق تأثیر جنبش اصلاح طلبی در ایران بر اتخاذ سیاست تنش زدایی با عربستان فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحقیق تأثیر جنبش اصلاح طلبی در ایران بر اتخاذ سیاست تنش زدایی با عربستان فایل ورد (word) :

بخشی از فهرست تحقیق تأثیر جنبش اصلاح طلبی در ایران بر اتخاذ سیاست تنش زدایی با عربستان فایل ورد (word)

عنوان صفحه
- مقدمه 5
- هدف پژوهش 6
- فرضیه و متغیرهای مستقل و وابسته 6
- شاخصهای عملیاتی متغیرها 7
- چارچوب نظری 8
- فصل اول: جنبش اصلاح طلبی در ایران و تأثیر آن بر سیاست داخلی و خارجی کشور
11
- مبحث اول: 11
تأکید بر اصلاحات، مردم سالاری دینی، آزادیهای سیاسی و مشارکت عمومی
- مبحث دوم: 14
افزایش مخالفت مردم با حکومت انحصار طلبان و راست گرایان مذهبی
-مبحث سوم: 18
نیازها و مشکلات اقتصادی و ضرورت تعدیل ساختار اقتصادی کشور
بند الف – تورم و گرانی 22
بند ب – بدهی خارجی 23
- مبحث چهارم:
واقع گرایی و تغییر در سلسله مراتب اهداف و منافع ملی کشور
بند الف – عمده کردن منافع ملی در روابط خارجی
بند ب- بدهی خارجی
- مبحث چهارم 24
واقع گرایی و تغییر در سلسله مراتب اهداف و منافع ملی کشور
بند الف – عمده کردن منافع ملی در روابط خارجی 25
بند ب- آمادگی قدرتمندانه برای رویارویی با تهدیدات خارجی 26
بند پ – احساسات زدایی در روابط خارجی 27
- مبحث پنجم: 28
همزیستی میان مذاهب و ادیان مختلف (گفتگوی تمدنها)
فصل دوم: افزایش تنش زدایی و گسترش روابط ایران و عربستان سعودی
31
- مبحث اول: 31
تنش زدایی و بهبود روابط سیاسی و دیپلماتیک بین تهران و ریاض
- مبحث دوم: 35
اعتماد سازی و مشارکت فعال در سازمان اوپک و سازمان کنفرانس اسلامی ایران
- مبحث سوم: 36
پیمان مشترک دفاعی – امنیتی بین ایران و عربستان سعودی
- مبحث چهارم: 37
توسعه روابط اقتصادی و تجاری بین ایران و عربستان
- مبحث پنجم: 38
تحکیم مناسبات فرهنگی و علمی بین دو کشور
- جمع بندی مطالب 38
- نتیجه گیری 40
- فهرست منابع تحقیق 42

هدف اصلی پژوهش حاضر مطالعه علمی تأثیر جنبش اصلاح طلبی در ایران بر آغاز و افزایش سیاست تنش زدایی جمهوری اسلامی ایران بر روابط با عربستان سعودی بعد از روی کار آمدن آقای خاتمی میباشد. به منظور پایان دادن به دوران تیرگی روابط در ایجاد تفاهم و اعتماد میان جمهوری اسلامی ایران با کشورهای حوزه خلیج فارس و بویژه با عربستان سعودی، برنامه کار دولت خاتمی که مبتنی بر تغییر در سیاست داخلی و خارجی که این برنامه متأثر از اصول احزاب اصلاح طلبی در ایران از جمله حزب مشارکت و احزاب همسو با تکتل سیاسی آقای خاتمی است که به هدف اتخاذ سیاست تنش زدایی و گفتگوی تمدنها جهت بازگشایی در روابط خارجی و ایجاد اعتماد پس از گذشت دو دهه تشنج در روابط خارجی بعد از انقلاب اسلامی در راستای تحقق اهداف ملی جمهوری اسلامی ایران است. در آغاز این پژوهش با بحث نظر مختصر درباره سه مفهوم جنبش اصلاح طلبی در ایران و تنش زدایی و همکاری در روابط بین الملل پرداخته شد. در قسمت های بعدی فرضیه یعنی تأثیر جنبش اصلاح طلبی در ایران بر افزایش سیاست تنش زدایی و نقش آن در بهبود و گسترش روابط دو جانبه اقتصادی، تحولات نظامی بین الملل، محیط ناامنی منطقه بعنوان عوامل و زمینه های مؤثر در اتخاذ سیاست تنش زدایی از سوی دولت های مورد بحث و بررسی قرار گرفت. و در نهایت تحقیق به نتیجه گیری کلی چشم انداز زمینه های همکاری میان ایران و عربستان اشاره شده است.
هدف پژوهش:
با توجه به اینکه سیاست خارجی هر کشور تابع شرایط و تغییرات داخلی و بین المللی می باشد، در این راستا داشتن شناخت دقیق از عوامل که باعث به حکومت رسیدن اصلاح طلبان در ایران شد که به نوبت خود چه عواملی هم باعث اتخاذ سیاست تنش زدایی و همکاری از طرف ایران و چه پیامدهای برای تهران و ریاض داشته است.
- سؤال اصلی: چه عواملی باعث شد جنبش اصلاح طلبی در ایران سیاست تنش زدایی اتخاذ شود و چه تأثیری داشته است.
- فرضیه اصلی: جنبش اصلاح طلبی در ایران باعث افزایش تنش زدایی بین عربستان و ایران شد.
- متغیر مستقل: جنبش اصلاح طلبی در ایران
- متغیر وابسته: افزایش تنش زدایی بین ایران و عربستان
- شاخصه های عملیاتی مستقل:
1- تأکید بر اصلاحات و مردم سالاری دینی، آزادیهای سیاسی و مشارکت عمومی.
2- افزایش مخالفت مردم با حکومت انحصاری راست گرایان مذهبی.
3- نیازهای و مشکلات اقتصادی و ضرورت تعدیل ساختار اقتصادی.
4- واقع گرایی و تغییر در سلسله مراتب اهداف و منافع ملی.
- عمده کردن منافع ملی در تنظیم روابط خارجی.
- آمادگی قدرتمندانه برای رویارویی با تهدیدات خارجی.
- احساسات زدایی از سیاست خارجی.
5- همزیستی میان مذاهب و ادیان مختلف (گفتگوی تمدنها)
- شاخص های عملیاتی متغیر وابسته
1- تنش زدایی و بهبود روابط سیاسی و دیپلماتیک با عربستان سعودی
2- اعتماد سازی و مشارکت فعال در محافل جهانی (سازمان اوپک – سازمان کنفرانس اسلامی).
3- پیمان مشترک دفاعی – امنیتی بین ایران و عربستان سعودی
4- توسعه روابط اقتصادی و تجاری دو جانبه
5- تحکیم مناسبات فرهنگی و علمی
- لازم است سه عوامل بین المللی از قبیل فروپاشی شوروی و حضور گسترش نفوذ آمریکا در خلیج فارس و تهدیدات امنیتی برای ایران و منطقه که بعد از فصل دوم به آن بطور مختصر پرداخته شود.
- چارچوب نظری پژوهش:
- روانشناختی جنبش اصلاح طلبی در ایران
ایران در طول صد سال گذشته پنج جنبش اجتماعی و اصلاح طلبی را داشته است. (مشروطیت، جنبش ملی شدن نفت، 15 خرداد، انقلاب اسلامی و جنبش اصلاحات، در یک نگاه روانشناختی می توان گفت هر جریانی که به سلطه می رسد تلاش دارد تا امتیازات ویژه خود را تحکیم و گسترش بخشد و بر دامنه آن بیافزاید. هر طبقه سلطه جوی اجتماعی که قدرت را فرا جنگ می آورد به طور طبیعی سنگرهایی را که برای دفاع از موضع خود در اختیار دارد چندین برابر ساخته تا خود را از کنترل توده ها برهاند. آنان که به قدرت رسیده اند دیگر به آسانی حاضر به ترک مواضع خود و بازگشت به مواضع پائین گذشته نیستند. پس از این یک تعریف کلی از اصلاح طلبی ارائه می دهیم. (1)
اصلاح طلبی حرکتی سیاسی سازمان یافته داخلی جهت تغییر و اصلاح همه جانبه جهت بهبود وضعیت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی کشور برای جلوگیری از تشنج فراگیر داخلی و خارجی، اطلاق میشود.
پس جنبشی که تحت عنوان اصلاح طلبی در ایران معروف شده است جنبش است، آزادی خواهانه، عدالت جویانه و استقلال طلبانه، نیازهای چنین جنبشی اقتضا می کند که رهبران آن با درک خواستهای بنیادین جنبش مردم، از منش انقلابی برخوردار بوده و با پیگیری و صداقت و وفاداری به توده های زحمتکش را، سرلوحه اعمال خود قرار دهند. (2)
- سیاست تنش زدایی:
تنش زدایی در مجموع میتوان بارزترین نکته سیاست خارجی دولت اصلاح طلب ایران دانست. این سیاست به محض برقراری توازن در شرایط متعارض با یک واحد سیاسی و ایجاد نظم جدید پس از یک دوره چالش است و این سیاست را مهمترین اصل در روابط بین الملل دانسته که با توسل به شیوه های مسالمت آمیز و نوسازی روانی در سطح بین المللی و فعال کردن دیپلماسی برای رسیدن به اهداف و منابع ملی میباشد.
- تنش زدایی به معنای پایان دوران تیرگی روابط و ایجاد تفاهم از طریق گفتگو میباشد. (3)

  تحقیق تاریخچه تنیس فایل ورد (word) دارای 10 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحقیق تاریخچه تنیس فایل ورد (word)   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحقیق تاریخچه تنیس فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحقیق تاریخچه تنیس فایل ورد (word) :

تا آنجاکه شواهد تاریخی در این مورد نشان می دهد ، ورزش تنیس طی قرون و میلادی ابتدا در کشور فرانسه ابداع شد. اما ارائه جدی این ورزش در سال میلادی بود که سرگرد هاری جم این ورزش را در شهر لمینگتن( انگلستان) به مردم معرفی کرد.

تا آنجاکه شواهد تاریخی در این مورد نشان می دهد ، ورزش تنیس طی قرون و میلادی ابتدا در کشور فرانسه ابداع شد. اما ارائه جدی این ورزش در سال میلادی بود که سرگرد هاری جم این ورزش را در شهر لمینگتن( انگلستان) به مردم معرفی کرد . در آن زمان مقررات و خصوصیات این ورزش بآنجه اکنون می بینیم تفاوت بسیار داشت . در سال میلادی ، اولین بار در دنیا مسابقات تنیس با مقررات و قوانین بخصوصی در زمینهای تنیس "باشگاه تنیس و کروکت ال انگلند" ویمبلدون برگزار گردید، محلی که هم اکنون بزرگترین مسابقات تنیس دنیادر آن برگزار می شود.
مسابقات ویمبلدون در سال ، یو اس او پن در سال ، دیویس کاپ و اوپن استرالیادر سال و اپن فرانسه شروع به فعالیت کردند.
هنگامی که تنیس شروع به رشد سریع کرد و جهان را فرا گرفت و طبیعتا اتحادیه های ملی شروع به هم پیوستن برای برگزاری مسابقات بزرگ جهانی و تنظیم قوانین و مقررات کردند .
در سال نیاز به وجود یک فدراسیون بین المللی تنیس، احساس شد . امتیاز این فدراسیون ابتدا به آقای دوان ویلیامز (یکی از افراد کشته شده در کشتی تایتانیک) که نتوانست ایده خود را ببیند به آقای چارلز بارد ( دبیر اتحادیه تنیس سوئیس ) و آقای هنری والت (رئیس فدراسیون تنیس فرانسه) اعطا شد.
دوازده اتحادیه تنیس در جلسه اصلی در پاریس ( مارچ ) شرکت کردند . که ILTF (فدراسیون لاون تنیس بین المللی) در آن شکل گرفت ، این کشور ها عبارتند از :
استرالیا (استرالیا و نیوز یلند)
اسپانیا
اتریش
بلژیک
آلمان
افریقای جنوبی
دانمارک
فرانسه
بریتانیای کبیر
هلند
روسیه
سوئیس
سوئد
نتایج اولین نشست بدین صورت بود که ، زبان رسمی فرانسوی باشد با ترجمه انگلیسی و مقر فدراسیون دور از پاریس باشد. ( سوئیس مقر فدراسیون بین المللی انتخاب گردید).
دبیرهای فدراسیون : آقای ه . ا. سابلی (دبیر اتحادیه انگلیس) و اقای ر. گالای ( رئیس فدراسیون تنیس فرانسه ) رئیس فدراسیون : اقای دکتر ه . او . بهرنس
همچنین حق برگزاری مسابقات جهانی ( قهرمانی روی چمن ) برای همیشه به بریتانیای کبیر اهدا گردید.
ماه بعد از تشکیل فدراسیون ، جنگ جهانی اول همه چیز را بهم ریخت و یکبار دیگر تمام فعالیتهای در سال از سر گرفته شد . ITLF بعد از جنگ جهانی اول فقط با کشور عضو گرچه ، از خرابی جنگ رنج می برد کار خود را شروع کرد و اتفاقات ذیل بترتیب پیش آمد.
- هیئت بین المللی قوانین توسط مشاور کمیته "کمیته مدیریت" ، برای پایان بخشیدن به مشکلاتی که فدراسیون بین المللی داشت ، تاسیس گردید. و همچنین برای تغییر قوانین بازیها حق اختصاصی پیدا کرد.
- مارچ در نشست اصلی سالیانه در پاریس، قرار گردید "قوانین تنیس" عمومی شود و از اول ژانویه سال ، ایالت متحده ، یکی از اعضاء رسمی این فدراسیون پذیرفته شد . نام مسابقات قهرمانی جهان بر داشته شد و یک زیر مجموعه جدیدی از مسابقات قهرمانی بوجود آمد که قرار شد مسابقات در بریتانیای کبیر ، فرانسه ، ایالات متحده و استرالیا برگزار گردد.
- ILTF بطور رسمی سازماندهی و کنترل مسابقات تنیس را در سراسر جهان به عهده گرفت.
- کمیته مدیریت از "مشاور کمیته" جدا شد و بصورت رای گیری رئیس فدراسیون تعیین گردید . اصطلاح گراند اسلم در همین سال بوجود آمد . ( ازاین اصطلاح برای توصیف و ضعیتی استفاده می شود که در آن بازیکن موفق شود هر چهار مسابقه اصلی رادر یک سال ببرد ) اصطلاح گراند اسلم را اولین بار جان کایرن اهل نیویورک در باره بازیکن استرالیایی ( جک کرافورد ) به کار برد. او در سال کوشید تا هر چهار مسابقه را ببرد. ولی گراند اسلم واقعی را اولین بار ( دانلد باج) امریکایی در سال به دست آورد . چهار بازیکن دیگر هم فاتح گراند اسلم شدند . "آقایان" ( کانالی )، ( راد لیور) به عنوان آماتور و در سال به عنوان حرفه ای و " بانوان" ( مارگرت کورت) و ( اشتفی گراف )